Afscheid van een vriend

Ramram (goeie dag),

Pushkar is een vredig pelgrimsoord van meren en 400 tempels. De naam is onleend aan de woorden "Pushpa" (bloem) en "Kar"(hand), naar een legende die vertelt dat de meren voortkwamen uit bloemblaadjes die uit de goddelijke handen van Brahma de schepper vielen.  Om ons hotel te bereiken, reden we dwars door het meer.  Het staat nu al een jaar leeg wegens "work in progress".

Het leven in Pushkar speelt zich af rond de vele gaths, tempels en bazaars.  In de gaths, voorlopig betonnen bakken met wat van het heilige water, komen gelovigen zich wassen.  Ook al staat het meer leeg, toch proberen verkopers je bloemen in de hand te duwen om in het holy lake te gooien.  Als je een bloem aanneemt, vragen ze er schandalig veel geld voor.  We werden hiervoor verwittigd door onze driver.

In de drukke hoofdstraat bevindt zich het ene souvenierwinkeltje naast het andere.  Als je druft op te kijken, wordt langs alle kanten geroepen of je geen broek, rok, pop, kaartjes, ... nodig hebt.

Op 21 januari wandelden we deze straat door, die van de Digambar Jaintempel naar de Brahma Tempel leidt.  We namen een kijkje in deze laatste, een van de weinige tempels in India die aan deze god is gewijd.

De volgende dag stond een trip naar Nagaur op het programma.  In deze stad was er net een cattlefair aan de gang.  We hoopten daar een kamelenmarkt te zien en lokale bevolking in traditionele kledij.  Een andere driver, die net van Nagaur kwam, vertelde ons dat er niet veel te zien was.  Enkel wat lokale boeren die er koeien verkopen.  Toen besloten we onze plannen om te gooien en nog een dagje te relaxen in Pushkar.  Koeien hebben we al genoeg gezien ...

In de voormiddag nog eens door het stadje gewandeld.  De namiddag was voor David het ideale moment voor een dutje, terwijl Nele probeerde een Indisch kleurtje op te doen.  's Avonds maakten we een wandeling naar de tempel van Sarasvati.   Dit is de vrouw van Brahma en de godin van de rijkdom en welvaart.  De tocht naar de tempel was een heuse klim van 350 trappen, maar het uitzicht over de stad en de ondergaande zon was deze inspanning wel waard.

Op 23 januari verlieten we Pushkar rond 9 uur.  Op weg naar de national highway 8, die we tot in Jaipur zullen volgen, passeerden we Ajmer.  Dit is een grote stad met een half miljoen inwoners en beroemd om zijn moslimheiligdom Dargah Sharif met de tombe van een grote soefiheilige.  Onze auto stond ongeveer 1 km verder geparkeerd en op weg naar het heiligdom werden we continu aangeklampt door erg opdringerige verkopers en bedelaars.  Wanneer we uiteindelijk aan de ingang stonden, bleek dat we ons fototoestel moesten afgeven.  Dit wilden we niet en gingen dus terug naar onze wagen.  We voelden ons niet zo op ons gemak in deze stad ...

Rond 13 uur reden we Jaipur binnen.  Dit is met zijn 2,5 miljoen inwoners de hoofdstad van Rajathan en wordt "the pink city" genoemd.  We sightseeden door de oude stad met de wagen.  We hielden halt bij het Hawa Mahal (het paleis der winden).  Dit paleis is geen echt gebouw.  Het is enkel een wand met vele ramen van waaruit de gesluierde haremvrouwen in de schaduw het stadsleven konden gadeslaan.  Verder passeerden we langs het City Palace en het Jal Mahal (het waterpaleis), waar we een fotostop hielden.

We brachten ook een bezoek aan het Jantar Mantar.  Dit is een observatorium gebouwd tussen 1728 en 1734.  Zijn 16 instumenten lijken op een enorme sculptuur.  Een paar ervan worden nog steeds gebruikt om de zomerhitte, de duur en intensiteit van de moeson en de kans op overstromingen en hongersnood te voorspellen.

Om 18 uur werden we door Anil getrakteerd op een avondje cinema, samen met het Nederlandse koppel en hun driver.  Nadat Nele in de "ladies que" haar beurt had afgewacht om tickets te kopen (de wachtrij van de mannen was veel langer), gingen we Azie's nummer 1 cinema binnen.  Er is slechts 1 grote zaal waar ongeveer 3 maand dezelfde film speelt.  Of die film nu goed of slecht is, de zaal is twee maal per dag uitverkocht.  De film die we zagen was "3 idiots", over het leven van drie studenten.  Het was geen traditionele bollywoodfilm, eerder een komisch en modern liefdesverhaal.   Er werd gelachen met typische Indische problemen, zoals uithuwelijken en geen eigen studiekeuze.  Tijdens de voorstelling werd er uitbundig gelachen en geapplaudiseerd.  Mits wat uitleg van de drivers konden we het verhaal goed volgen.

Om onze tocht samen met Theo en Ineke af te sluiten trakteerden we onze drivers in een restaurant waar we BBQ konden eten.  Eindelijk weer eens vlees (schaap en kip). Beide drivers zijn hindoe en dus ook vegetarisch, maar Sancheev (driver van Theo en Ineke) lustte toch ook wel een stukje vlees.

De volgende ochtend bezochten we het Amberfort net buiten Jaipur.  Om ons budget te drukken besloten we om niet met een olifant naar de ingang te gaan.  We lieten ons met de auto droppen aan de toegangspoort.  De muren van deze machtige citadel volgen de contouren van een rotsrichel.  We namen een gids om het fort te bezichtigen.  Het was adembenemend.

Na het bezoek zetten we koers naar "the village".  Onderweg stopten we om te lunchen.  Totaal verrast ontmoetten we daar Theo en Ineke.  Onze drivers trakteerden ons op een middagmaal.  Na een foto van ons zessen scheidden onze wegen definitief.  Zij reizen verder naar Delhi en wij naar Agra.

Het dorpje waar we te gast waren ligt op 3 km van de grote weg tussen Jaipur en Delhi, midden in de gele velden van bloeiende mosterdplanten.   In dit dorpje, van ongeveer 20 huizen, woonde de overleden grootvader van Anil.  Hij heeft er nog steeds familie wonen bij wie wij onderdak kregen.  We werden rondgeleid door Raj, een neef van Anil.  Toen zijn oudere broer huwde, was hij 17 jaar.  Toch moest ook hij al in het huwelijk treden.  De vrouw van zijn broer had een 11 jarige zus die zijn echtgenote werd.  Dit meisje blijft wel nog in haar eigen dorp tot ze 18 is, binnen twee maand komt ze bij hem en zijn familie wonen.

In dit dorpje waren we de tweede blanke toeristen ooit.  Voor ons was er een dame geweest die er ongeveer 1 uur was gebleven.  Iedereen was enthousiast dat er blanke gasten bleven overnachten.  We werden onthaald als koningen.  Niet enkel de kinderen, ook alle volwassenen kwamen eens naar ons kijken.  We voelden ons een attractie.  Iedereen wilde ons uitnodigen om te komen eten en overal kregen we chai (Indische thee) aangeboden.

De mama van Raj had een heerlijke maaltijd klaargemaakt die wij samen met de mannen mochten opeten.  Pas daarna kregen de vrouwen de kans om te eten.  Die nacht sliepen we in het beste bed van het huis, een deeltje van de bruidsschat van het huwelijk van hun zonen.

De volgende ochtend waren de vrouwen al om vijf uur uit de veren om het huis te vegen, de buffels te melken en te wassen, ontbijt klaar te maken, ...  De mannen hebben een luilekkerleven.  Ze slapen tot 8 uur, krijgen ontbijt op bed en gaan dan samen zitten om te praten, te roken en tabak te pruimen.

Na het middagmaal verlieten we met spijt in het hart dit stukje authentieke India om richting Bharatpur te rijden.  Dit stadje is vooral bekend om zijn vogelreservaat, dit bezochten we echter niet.  Die avond hadden we een afscheidsdrink met Anil op onze kamer.

Na een korte nacht vertrokken we om 10 uur uit ons laatste hotel in Rajathan.  We reden Uttar Pradesh binnen op weg naar Fatehpur Sikri.  In deze ommuurde stad werd slechts 14 jaar geleefd, hij werd waarschijnlijk verlaten wegens watergebrek.  Daarna bezochten we de Jami Masjid, een grandioze open moskee die boven de stad Fatehpur Sikri uittorent.  We bonden er een katoenen draadje aan een van de schermen rond de graftombe van Chisti.  Dit zou geluk moeten brengen bij mensen met een kinderwens ...

We stapten weer in de auto voor een laatste ritje met onze geliefde driver.  Hij zette ons af aan het Maya hotel in Agra, op 5 minuten stappen van de Taj Mahal.  Na een uitgebreid afscheid bleven we wat verweesd achter.  Die avond gingen we vroeg naar bed.

Op 27 januari zouden we heel vroeg opstaan om de Taj Mahal bij ochtendlicht te bezoeken.  Van dit plan weken we af omdat er 's ochtends een dichte mist hangt en je de Taj niet helder kan zien.   Pas om 11 uur verlieten we het hotel voor een bezoek aan een hoogtepunt van onze reis.

Het witte marmer van het misschien wel beroemdste gebouw ter wereld, schitterde in het zonlicht.  De Taj Mahal werd door de Mogol-keizer Shah Jahan gebouwd ter herinnering aan zijn favoriete echtgenote.  20 000 arbeiders werkten er 12 jaar aan.  We bleven 3 uur kijken naar dit wereldwonder.

Daarna namen we een autoriksja naar het Agra fort op de westoever van Yamuna-rivier.   Vanuit dit reusachtige fort, dat slechts gedeeltelijk open is voor publiek, konden we verschillende kiekjes nemen van de Taj Mahal bij avondlicht.

Deze morgen checkten we uit om 10 uur, onze bagage staat voorlopig in de saferoom.  Een autoriksja bracht ons naar de overkant van de Yamuna.  Daar bezochten we de tombe van Itimad-ud-Daulah.  Deze kleine, stijlvolle graftombe wordt omschreven als een "klein juwelenkistje" en is de voorloper van de Taj Mahal.  Daarna bracht de riksja naar een viewpoint vanwaar we de achterkant van de Taj konden bewonderen.  We lieten ons afzetten aan de pizzahut, het is eens wat anders dan chapati en rijst.  Na het eten wandelden we een 6-tal kilometer terug naar ons hotel.

Deze avond nemen we de nachttrein naar Bhopal.  Zal de trein op tijd vertrekken ... ?