Na de koeien, de kamelen ...

Op maandag 11 januari brak om 10 uur de zon al door de mist.  Het beloofde een mooie dag te worden, maar we hadden een autorit van 350 km voor de boeg op highway 11.  In niets te vergelijken met onze snelwegen.  Een rijvak voor elke richting, zonder middenberm.  De maximum toegelaten snelheid is 80 km per uur.  Dit lijkt traag op deze mooie rechte weg door het schrale woestijnlandschap, maar dit is snel genoeg als je elk moment op de rem moet voor een kudde geiten of een overstekende koe.

Er zijn meer dan enkel wagens te zien.  Zo passeren we zeker evenveel karren met vliegtuigwielen getrokken door kamelen, overvolle kleurrijke vrachtwagens, karretjes getrokken door ezels of buffels, volgepropte bussen met open deuren, tractoren, tuktuks met soms tot 9 personen in, brommers met 1, 2 of 3 Indiers erop, fietsen, ...  Je kan het zo gek niet bedenken of je ziet het hier op de weg.

Anil is onze voorzichtige driver die ons veilig doorheen het hectische verkeer loodst.  In dit eentonige zandkleurige landschap is er af en toe wat kleur te bespeuren.  Vrouwen in kleurrijke en sierlijke sari's, maar soms ook groene plantages.  Veel water is er niet voorhanden, toch doen ze hun best om te irrigeren en aan landbouw te doen.

Onderweg stopten we even in Khichan, waar we jufferkraanvogels spotten, die vanuit Mongolie overvliegen om te overwinteren.  Na zes uur rijden rees als een fata morgana het fort van Jaisalmer op uit de Tharwoestijn.  Dit impressionante bouwwerk is volledig opgetrokken uit zandsteen, staat op een heuveltop en torent 80 meter boven het stadje uit.

Rajasthan heeft een groot waterprobleem, er is al drie jaar amper regen gevallen tijdens de moesson.  Daarom is de Indiase regering nu bezig her en der pijpleidingen te leggen om deze bevolking te voorzien van water uit andere regio's.

We namen onze intrek in een hotel met dakterras vanwaar we het fort konden bewonderen.  Het is moeilijk te geloven, maar die nacht werden we gewekt door het tikken van de regen.  De ganse voormiddag voelden we ons een beetje in Belgie, pas rond 14 uur werden de weergoden ons beter gezind en verdreef de zon de wolken.  Toen pas merkten we dat deze stad zijn naam "de gouden stad" niet heeft gestolen.

Het stadje is een wirwar van kleine, nauwe straatjes die ons naar verschillende prachtige haveli's leidde.  De haveli's in deze stad zijn eveneens gebouwd in zandsteen en zijn zo fijn bewerkt dat je het haast niet voor mogelijk houdt.  Om de dag af te sluiten bezochten we het meer van Jaisalmer, amper een meer te noemen wegens de droogte, maar wel een oase van rust.

Om 11 uur lieten we het woestijnstadje, uit 1001 nacht, achter ons en trokken we dieper de woestijn in.  In dit gebied zijn heel veel militairen gestationeerd door de nabijheid van de Pakistaanse grens.  Bepaalde stukken zijn slechts met hun toestemming te betreden.  We bezoeken Bada Bagh (de rustplaats van vele Maharadja's uit Jaisalmer), de jaintempel van Lodhruva en Amar Bagar (een leegstaand meer omgeven door tempels) onderweg naar Khuri.

In dit dorp, volledig levend van het toerisme, werden we opgewacht door kamelendrijvers.  We bestegen elk een kameel en vertrokken voor een twee uur durende tocht naar de zandduinen.  Vanop deze unieke plaats bewonderden we de zonsondergang.

Terug aangekomen in ons resort in Khuri, waar we de nacht zouden doorbrengen, kregen we "desertfood" met daarbij passende muziek en dans.  We sloten de avond af met een Indische rum rond het kampvuur met onze driver onder een adembenemende sterrenhemel.

Met stramme spieren, van het kameelrijden, stapten we in de wagen voor een 300 km lange tocht naar Jodhpur.  Over deze blauwe stad lezen jullie meer in ons volgende verslag.

Namaste !